โดยปกติแล้วช่วงเวลาหลังเลิกงานผมจะใช้เวลาไปกับการวิ่งออกกำลังกายที่สวนลุมพินี ทุกครั้งที่ผมวิ่งไปถึงด้านถนนหลังสวน ผมมักจะสะดุดตากับอาคารรูปทรงแปลกตาตั้งอยู่กลางลานกว้าง ผมจึงตัดสินใจวิ่งเข้าไปดูใกล้ๆ แล้วก็ทราบว่าว่าอาคารนั้น คือ อาคารบันเทิง (Entertainment Building) ซึ่งเป็นอาคารรูปทรงเรขาคณิตที่ตรงไปตรงมา โดยมีหลังคาเป็นรูปทรงเศษหนึ่งส่วนสี่ของทรงกลม ถึงแม้ว่าอาคารบันเทิงจะมีรูปทรง และเวทีที่สวยงาม แต่ผมกลับไม่รู้สึกถึงความบันเทิงของอาคารหลังนี้ เนื่องจากความชำรุดทรุดโทรม และการไม่ได้รับความนิยมในการจัดการแสดง เพราะอาคารตั้งอยู่บนลานกว้างที่ไม่มีขอบเขตที่ชัดเจน คนที่มารับชมการแสดงไม่สามารถรับรู้ได้ว่าจะต้องนั่งชมตรงไหน ที่จะเหมาะสมในการชมการแสดงบนเวที อาคารจึงไม่ประสบความสำเร็จในเป็นที่จัดการแสดงกลางแจ้ง

ผมจึงตัดสินใจเลือกอาคารบันเทิงนี้เป็น ‘THE EVERYDAY HERITAGE’ เพื่อที่จะดึงศักยภาพของอาคาร ให้ทำงานร่วมกับภูมิสถาปัตยกรรมโดยรอบ เริ่มจากออกแบบสถาปัตยกรรมที่มีลักษณะเป็นเหมือนวงแหวนขนาดใหญ่ล้อมรอบอาคารบันเทิง เพื่อทำหน้าที่กำหนดขอบเขตที่ชัดเจน และควบคุมการสัญจรของคนที่จะเข้ามาชมการแสดงในพื้นที่ โดยตัวอาคารจะถูกยกขึ้นสามจุดเพื่อเปิดเป็นทางเข้าหลักจากสามมุมมอง ที่ถูกกำหนดจากแกนเดิมของอาคารบันเทิง ยิ่งไปกว่านั้นตัวอาคารยังทำหน้าที่เป็นเสมือนเส้นทางเดินในพิพิธภัณฑ์ที่ให้คนเดินได้รอบเพื่อรับชมตัวอาคารในหลากหลายมุมที่อาจจะมองเห็นไม่ชัดเจนจากระดับพื้น เช่น โครงสร้างหลังคา ในส่วนของพื้นที่ชมการแสดงจะใช้การจัดการระดับทางภูมิสถาปัตยกรรมเป็นตัวกำหนดขอบเขตพื้นที่นั่งชมการแสดงโดยการถมเนินเล็กๆ หลายๆอันขึ้นมาด้านหน้าเวทีสำหรับให้เป็นที่นั่งชมการแสดง